مدیریت ریسک چیست؟

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

اصول مدیریت ریسک

مدیریت ریسک میزان درک سازمان را از نقاط مثبت و منفی عواملی که می توانند به طور بالقوه بر سازمان تاثیرگذار باشند را به طور چشم مدیریت ریسک چیست؟ گیری افزایش می دهد. رعایت شفافیت یکی از اصلی ترین اصول مدیریت ریسک می باشد و می تواند در افزایش درک نقاط فوق الذکر به شدت تاثیرگذار باشد.

همچنین مدیریت ریسک از نظر ریسک های موجود و سعی در خارج کردن آنها از حالت نااطمینانی، احتمال موفقیت را افزایش می دهد و احتمال شکست و در ادامه، سطح نااطمینانی در رسیدن به اهداف سازمانی را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.

چارچوب های مدیریت ریسک:

چارچوب های گوناگونی در زمینه مدیریت ریسک شرکتی وجود دارد که هر کدام روش‌ متفاوتی را در شناسایی و تحلیل ریسک ها و فرصت ها، نحوه عکس العمل در مقابل مدیریت ریسک چیست؟ آنها و پایش و نظارت بر ریسک ها و فرصت ها، چه در محیط داخلی شرکت و چه در محیط خارج از شرکت، در پیش‌ می گیرند. در اینجا واژه ریسک در کنار فرصت به کار رفته است اما باید به این نکته دقت داشت که در حقیقت ماهین خود ریسک، هم اثرات منفی و هم اثرات مثبت را شامل می شود.

در حقیقت مدیریت هر شرکت یا بیزینس، پس از شناسایی و تحلیل ریسک ها و فرصت های موجود در بیزینس خود، در انتخاب استراتژی عکس العمل در مقابل این ریسک ها و فرصت ها چند راه مشخص پیش رو خواهد داشت که بسته به شرایط بازار، بیزینس، وضعیت چرخه های رکود و رونق و… به انتخاب یکی و یا ترکیبی از آنها دست خواهد زد:

• فرار: خارج شدن از فعالیت هایی که منجر به بروز ریسک می شوند
• کاهش: تلاش برای کاهش احتمال و یا شدت اثرگذاری ریسک
• روش های متفاوت: بررسی و انتخاب مدیریت ریسک چیست؟ گام های محتمل دیگر به منظور کاهش ریسک
• به اشتراک گذاری یا بیمه کردن: انتقال بخشی از ریسک، با استفاده از مالی سازی آن (مثل بیمه کردن)
• پذیرفتن: پس از بررسی هزینه/ فایده، هیچ عکس العملی در مقابل ریسک های ناشی از فعالیت ها، توسط شرکت صورت نمی گیرد.

مدیریت ریسک coso:

با در نظر گرفتن این حالات، بخش پایش یا نظارت عموما توسط مدیریت و به عنوان بخشی از فعالیت های نظارت داخلی صورت می گیرد. فعالیت های نظارت داخلی شرکت شامل بررسی گزارش های تحلیلی و یا تشکیل کمیته های مدیریتی با متخصصان مربوطه است. این فعالیت ها نحوه عملکرد استراتژی عکس العمل انتخاب شده و دستیابی به اهداف را مشخص می کنند.

چارچوب مدیریت ریسک COSO:

این چارچوب به عنوان یکی از مشهور ترین چارچوب های مدیریت ریسک شرکتی در جهان شناخته می شود. در این چارچوب هشت بخش و چهار اصل کلی تعریف می شود و بسته به آن اقدامات مدیریت ریسک در شرکت اعمال می شود که شامل موارد زیر می باشد:

1. تعهد به انجام مدیریت ریسک
2. سیاست مدیریت ریسک
3. تشکیل یک بخش به عنوان میکسر (ادغام کننده) مدیریت ریسک در سازمان
4. ارزیابی ریسک
5. عکس العمل در مقابل ریسک
6. ارتباطات و گزارش دهی
7. اطلاعات و ارتباطات
8. نظارت و پایش

اصول کلی مدیریت ریسک به روش COSO:

همچنین چهار اصل کلی مدیریت ریسک به روش COSO عبارتند از:

• استراتژی: اهداف سطح بالا که با ماموریت کلی سازمان در هماهنگی بوده و آن را تقویت کنند
• فعالیت ها: استفاده بهینه و موثر از منابع
• گزارش دهی مالی: میزان قابل اتکا بودن گزارش های عملیاتی و مالی
• سازگاری: تطابق با قوانین و مقررات موجود

تاپ وان مطالعه مقاله صورت جریان نقدی را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

فرآیند مدیریت ریسک

فرآیند مدیریت ریسک:

فرآیند مدیریت ریسک به طور عمومی می تواند به عنوان فهرستی از عوامل مرتبط با یکدیگر تقسیم بندی و ارائه گردد. همان گونه که در بالا مشاهده می گردد انواع گوناگونی از فرآیندها در چارچوب های متفاوت مدیریت ریسک وجود دارد که چارچوب مدیریت ریسک COSO یکی از این چارچوب ها می باشد.

اما باید به این نکته دقت داشت که در این قسمت عناصر عمومی تری که معمولا بین تمام چارچوب های مدیریت ریسک مشترک هستند به صورت فهرست وار معرفی می شوند که این عناصر در ادبیات مدیریت ریسک به نام های ۷R و ۴T های مدیریت ریسک شناخته می شوند.

1. شناسایی ریسک ها
2. رتبه بندی و ارزیابی ریسک ها
3. تعیین ریسک های اصلی
4. تعیین نحوه عکس العمل در مقابل ریسک های اصلی: که دارای گزینه های ۱) تحمل ۲) درمان ۳) انتقال (به طور مثال از طریق بیمه) ۴) از بین بردن است. (این ۴ گزینه در حقیقت همان ۴T های مدیریت ریسک هستند)
5. کنترل منابع
6. برنامه ریزی عکس العمل ها: تفاوت این عنصر با تعیین نحوه عکس العمل در این نکته نهفته است که در مرحله تعیین، صرفا انواع عکس العمل های ممکن معرفی و فهرست می شوند، اما در این مرحله نحوه عکس العمل در مقابل هر شرایط و اولویت بندی آن ها نیز مورد توجه قرار می گیرد.
7. پایش/ نظارت و گزارش عملکرد سازمان در مقابل ریسک ها
8. بازبینی چارچوب مدیریت ریسک و اصلاح/ تغییر آن در صورت لزوم

تقسیم بندی فرآیند مدیریت ریسک:

فرآیند ذکر شده در قسمت قبلی را می توان به صورت کلی تر نیز تعریف و تقسیم بندی کرد:

۱. معماری ریسک:

معماری و طراحی ریسک شامل تعیین نقش ها، مسئولیت ها، ارتباطات و ساختار گزارش دهی ریسک است. در قسمت های بعدی متن با معرفی بحث توابع ریسک در این خصوص توضیحات بیشتری ارائه می شود.

۲. استراتژی ریسک:

استراتژی کلی شرکت در مقابل ریسک ها، شامل سطح و ماهیت ریسک هایی که برای سازمان قابل تحمل است و همچنین نحوه عمل و فلسفه ذهنی در مقابل ریسک ها را مشخص می کند.

۳. پروتکل های ریسک:

پروتکل های ریسک در قالب دفترچه های راهنمای کلی برای سازمان تهیه می شوند. این پروتکل ها شامل قوانین و فرآیند ها و همچنین تعیین متدولوژی و روش مدیریت ریسک، ابزار ها و تکنیک های مورد استفاده است.

تاپ وان مطالعه مقاله طرح توجیهی چیست را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

تقسیم بندی فرآیند مدیریت ریسک

ساز و کارهای بازخورد (Feedback):

ایجاد مدیریت ریسک چیست؟ ساز و کارهای مشخصی برای آگاهی از عملکرد درست برنامه مدیریت ریسک یک از ارکان اصلی طراحی یک برنامه موفق مدیریت ریسک است. به طور کلی این نوع ساز و کارهای بازخوردی را می توان در دو دسته اصلی تقسیم بندی نمود:

۱. ساز و کارهای نظارت و بازبینی عملکرد:

این ساز و کارها از نظارت بهینه سازمان بر عملکردهای مرتبط با ریسک اطمینان حاصل می کند و همچنین یادگیری از تجربیات و اشتباهات گذشته در زمینه این عملکردها را مد نظر قرار می دهد. بنابراین تعیین هر فرآیند نظارت و بازبینی باید بر اساس پاسخگویی به سوالات زیر انجام گیرد:

• آیا معیارهای استفاده شده به نتایج مورد نظر دست یافته اند؟
• آیا فرآیندهای مورد استفاده بهینه بوده اند؟
• آیا اطلاعات و داده های کافی برای ارزیابی ریسک ها در دسترس بوده است؟
• آیا دانش جدیدی در اختیار است که با استفاده از آن بتوان روند تصمیم گیری را بهبود بخشید؟
• آیا درسی از فعالیت های گذشته وجود دارد که با شناسایی آن بتوان ارزیابی ها و فرآیندهای کنترلی آینده را بهبود بخشید؟

۲. ساز و کارهای ارتباطی و مشورتی:

این نوع ساز و کارها از بیهنه بودن ارتباطات بین دپارتمان ها و بخش های مختلف در زمینه مدیریت ریسک اطمینان حاصل می کند و ساز و کارهای مشخصی را بسته به نوع سازمان و سطح ریسک های آن، برای استفاده از مشاوره های درون سازمانی و یا برون سازمانی در خصوص برنامه مدیریت ریسک تعریف می کند. با وجود اینکه این نوع ساز و کارها در چارچوب ISO 31000 به عنوان بخشی از فرآیند مدیریت ریسک در نظر گرفته شده اند اما می توان آن را به عنوان بخشی از فرآیند های کمکی نیز در نظر گرفت.

تکمیل یک ساز و کار بازخورد، شامل دو گام اساسی یادگیری از گذشته و گزارش عملکرد می باشد. برای یادگیری از گذشته، هر سازمان نیازمند بازبینی شاخص های عملکرد ریسک و اندازه گیری نقش برنامه مدیریت ریسک اعمال شده در موفقیت های به دست آمده است.

دستیابی به یک ساز و کار بازخورد موفق، بر پایه روشن بودن دلایل سازمان از اعمال برنامه مدیریت ریسک می باشد. اگر این دلایل به وضوح مشخص نشده باشند، سازمان نمی تواند از همسو بودن نقش برنامه مدیریت ریسک و انتظاراتی که از آن می رفته است، اطمینان حاصل نماید.مدیریت ریسک چیست؟

نظارت شاخص های ارزیابی عملکرد ریسک شامل ارزیابی نحوه مشارکت و تاثیر برنامه مدیریت ریسک در رسیدن به اهداف کلی و موفقیت ها و همچنین ارزیابی مناسب بودن یا نبودن ساز و کارهای کنترلی انتخاب شده است.

در پایان مطالعه مقاله نحوه تعیین احتمالات وقوع ریسک به مخاطبین عزیز پیشنهاد می گردد.

مدیریت ریسک جهت ارتقاء امنیت اطلاعات

اصولا افرادی که در حوزه‌ی فناوری اطلاعات فعالیت دارند، ریسک را عملکرد و نتیجه حاصل از سازمان توسط یک منبع تهدید مفروض که یک آسیب‌پذیری بالقوه را به کار می‌گیرد، شناسایی می کنند. بنابراین اجزاء اصلیِ سنجشِ ریسک موارد زیر هستند:

• تهدیدات
• آسیب‌پذیری
• تاثیرات یا خسارت احتمالی
• احتمال وقوع (احتمال اینکه رخداد یا سوءاستفاده‌ی موفقی از یک آسیب‌پذیری واقع شود.)

بطور کلی هر چیزی که بتواند به‌صورت تصادفی یا به‌طور هدفمند از یک آسیب‌پذیری سوءاستفاده کند و به یک دارایی آسیب برساند یا آن را نابود کند،تهدید نامیده می شود؛ این دارایی یا Asset ممکن است هر شخص، تجهیز یا اطلاعاتی باشد، به عبارتی دیگر Asset هر چیزی است که می‌کوشیم از آن محافظت کنیم و تهدید هر چیزی است که می‌کوشیم در مقابل آن ایستادگی نماییم؛ از طرفی Vulnerability یا آسیب‌پذیری نوعی شکاف یا ضعف در تلاش‌های ما در جهت محاظت از دارایی های سازمانی است.

منبع تهدید روشی برای سوءاستفاده‌ی عمدی یا غیرعمدی از نوعی آسیب‌پذیری یا یک موقعیت است. برای مثال از طریق یک نرم‌افزار مخرب که ویروس یا Worm به آن‌ می‌چسبد یا از طریق ایمیل‌های حاوی ویروسی که به ایمیل مربوطه ضمیمه شده است یا لینکی که حاوی ویروس است، خود را در سیستم یا کامپیوترهای دیگر منتشر می‌کند. اگر فرستنده این ایمیل را بدون آگاهی از هدف مخرب Attach کند و یا لینک مخرب را به اشتراک بگذارد، این نوعی منبع تهدید غیرعمدی محسوب می‌شود، درغیر این‌صورت منبع تهدید، عمدی خواهد بود.

می‌توان فرایند‌ کامل رسیدگی به ریسک را طی مراحلی انجام داد که در این مقاله به آن می پردازیم.

ایجاد Context

در این مرحله اطلاعات مربوط به سازمان و معیارها، اهداف، گستره و محدودیت‌های ابتدایی فعالیت‌ها در جهت مدیریت ریسک جمع‌آوری می‌شود. علاوه بر این اطلاعات، جمع‌آوری جزئیات درباره‌ی سازمان مسئول فعالیت در جهت مدیریت ریسک، اهمیت دارد. ماموریت های سازمانی، مقادیر، ساختار، استراتژی، لوکیشن‌ها و محیط فرهنگیِ سازمان بررسی می‌شود تا دریافت جامعی از گستره و محدودیت‌های کاری آن به‌دست آید.به طور کلی سلسله مراتب سازمانی افراد حاضر در تیم مدیریت ریسک به‌صورت زیر تعریف می گردد:

1. مدیریت ارشد
2. مدیر ارشد فناوری اطلاعات (CIO)
3. صاحبان سیستم و اطلاعات
4. مدیران تجاری و عملیاتی
5. مسئول امنیت سیستم اطلاعات (ISSO) یا مدیر ارشد امنیت اطلاعات (CISO)
6. مسئولین امنیت IT
7. مربیان مدیریت ریسک چیست؟ افزایش آگاهی درباره‌ی امنیت

تشخیص ریسک

مدیریت ریسک فعالیت تکرارشونده‌ای است؛ از طرف دیگر، سنجش ریسک به‌صورت ناپیوسته انجام می‌شود و هر بار تا اجرای سنجش بعد فاصله وجود دارد. سنجش ریسک فرایند‌ ارزیابی تهدیدات شناخته شده و فرضی و آسیب‌پذیری‌ها برای تعیین ضررهای مورد انتظار است و همچنین تثبیت میزان قابل‌قبول بودن برای عملکرهای سیستم را شامل می‌شود. سنجش ریسک از مرحله‌ی ایجاد Context، ورودی ها و خروجی های مورد نیاز را دریافت می‌کند و نتیجه‌ی تحلیل‌های آن فهرستی از ریسک‌های ارزیابی شده است، که در آن مطابق با معیارهای ارزیابیِ ریسک، ریسک‌ها در اولویت قرار می گیرند.

شناسایی ریسک

در این مرحله مواردی همچون منابع، تهدیدات، اقدامات امنیتی موجود و برنامه ریزی شده، آسیب پذیری ها، عواقب و فرآیندهای مرتبط با سازمان شناسایی می‌گردد. بنابراین خروجی موارد زیر را شامل می شود:

• فهرستی از منابع و فرایند‌های مرتبط تجاری با فهرست تهدیدات و اقدامات امنیتی موجود و از قبل برنامه‌ریزی شده
• فهرست آسیب‌پذیری‌های نامرتبط با هر تهدید شناسایی شده
• فهرست سناریوی رخداد‌ها و پیامدهای آن‌ها

تخمین ریسک

دو روش برای تخمین ریسک وجود دارد:

• ارزیابیِ ریسک کمی

اکثرا سازمان‌ها از این روش ارزیابی استفاده نمی‌کنند، مگر موسسات مالی و شرکت‌های بیمه. در ریاضیات به ریسک کمی، پیش‌بینیِ ضرر سالانه یا به اختصار (ALE)، گفته می‌شود. ALE ضرر مالیِ پیش‌بینی شده‌ای برای یک منبع است که از عملی شدن یک ریسک طی دوره‌ای یک ساله انتظار می‌رود.

پیشبینی ضرر واحد Single Loss Expectancy یا SLE، ارزش یک ضرر واحد از منبع است. این مقدار ممکن است تمامیِ منبع را شامل شود یا نشود و نشان‌دهنده‌ی تاثیر ضرر است. نرخ وقوع سالانه (Annualised Rate of Occurrence) یا به‌اختصار ARO، نشان می‌دهد که ضرر هر چند وقت یک بار اتفاق می‌افتد و بیانگر احتمال وقوع ضرر است.

در ظاهر ارزیابی ریسک کمی ساده به نظر می‌رسد اما در منسوب کردن ارزش به پارامترها مشکلاتی وجود دارد. گرچه تعریف هزینه‌ی سیستم آسان است، اما تعیین دقیق هزینه‌های غیرمستقیم مثل ارزش اطلاعات، فعالیت تولیدی از دست رفته و هزینه‌ی بازیابی سخت می‌باشد. احتمال عامل دیگر دقیقا مشخص نیست. بنابراین در ارزیابی ریسک کمی حاشیه خطای بسیار زیادی وجود دارد. به‌دلیل در دسترس نبودن اطلاعات دقیق و کافی اجرای ارزیابیِ ریسک کمی برای یک سیستم IT مقرون به‌صرفه نیست.

• ارزیابیِ ریسک کیفی

ارزیابی ریسک کیفی احتمال، با درنظر داشتن اینکه احتمال و ارزش‌های اثر بسیار نامشخص هستند، ارزش تاثیر و ریسک را به‌صورت نسبی (Subjective) مشخص می‌کند. ارزیابی ریسک کمی نتایج ریسک را به‌صورت «زیاد»، «متوسط» و «کم» نشان می‌دهد. مراحل ارزیابی ریسک کیفی در ادامه آمده است:

شناسایی تهدیدها: تهدیدات و منابع آن باید شناسایی شوند. تهدیدات باید شامل منبع تهدید باشند تا تخمین دقیق امکان‌پذیر گردد. باید فهرستی از تمام تهدیدات ممکن در سراسر سازمان جمع‌آوری شود و از این ریسک به‌عنوان مبنای تمام فعالیت‌ها در جهت مدیریت ریسک استفاده گردد. برخی از نمونه‌های تهدید و منبع تهدید به شرح زیر هستند:

• تهدیدات طبیعی: سیل، زلزله و غیره.
• تهدیدات انسانی: ویروس، Worm و غیره.
• تهدیدات محیطی: قطی برق، آلودگی و غیره.

شناسایی آسیب‌پذیری‌ها: آسیب‌پذیری‌ها به روش‌های بی‌شماری شناسایی می‌شوند. بعضی از این ابزارها در زیر آمده‌اند:

1. اسکنر آسیب‌پذیری: نرم‌افزاری که سیستم عامل یا کد را برای شناسایی نقص‌ها با دیتابیس Signatureهای نقص‌ها مقایسه می‌کند.
2. تست نفوذ: تحلیلگر امنیت انسانی تهدیداتی را در مقابل سیستم تست می‌کند، از جمله آسیب‌پذیری‌های عملیاتی مثل مهندسی اجتماعی
3. Audit کنترل‌های عملیاتی و مدیریتی: کنترل‌های عملیاتی و مدیریتی از طریق مقایسه‌ی سند‌های موجود با بهترین راهکارها مثل ISO 17799 و با مقایسه‌ی راهکارهای واقعی با فرایند‌های مستند فعلی، بازبینی می‌شوند.

مرتبط سازیِ تهدیدات با آسیب‌پذیری‌ها

این سخت‌ترین و ضروری‌ترین فعالیت در ارزیابی ریسک مدیریت ریسک چیست؟ است. شکل‌گیری فهرستِ جفت تهدیدات به آسیب‌پذیری‌ها به این ترتیب است: بازبینیِ فهرست آسیب‌پذیری و جفت کردن یک آسیب‌پذیری با هر تهدیدی که به آن قابل اعمال است، سپس بازبینی لیست تهدیدات و اطمینان حاصل کردن از این که تمام آسیب‌پذیری‌هایی Threat-Action می‌تواند با آن‌ها مقابله کند، شناسایی شده‌‌اند.

تعریف میزان احتمال

احتمال، امکان وقوع یک تهدید ایجاد شده توسط منبع تهدید، در برابر یک آسیب‌پذیری است. نمونه‌هایی از تعاریف احتمال ممکن است به‌شرح زیر باشند:

پایین: 0 الی 30 درصد، احتمال عملکرد موفق یک تهدید در دوره‌ای یکساله.

متوسط: 31 الی 70 درصد احتمال عملکرد موفق یک تهدید در دوره‌ای یکساله.

بالا: 71 الی 100 درصد احتمال عملکرد موفق یک تهدید در دوره‌ای یکساله.

این تعاریف صرفا نمونه هستند. سازمان‌ها می‌توانند از تعاریف مخصوص خودشان مثل: خیلی پایین، پایین، متوسط، بالا و خیلی بالا استفاده کنند.

تعریف میزان اثرگذاری

بهترین تعریف اثرگذاری، از نظر تاثیر بر میزان محرمانه بودن، یکپارچگی و دردسترس بودن ارائه شده است. نمونه‌هایی از تعاریف ارائه شده برای اثر در جدول زیر آمده است:

در دسترس بودن	یکپارچه بودن	محرمانه بودن
ضعف در در دسترس بودن تاثیری محدود روی سازمان، دارد.	ضعف در یکپارچگی تاثیری محدود روی سازمان، دارد.	ضعف در محرمانه بودن تاثیری محدود روی سازمان، دارد.	پایین
ضعف در در دسترس بودن تاثیری جدی روی سازمان، دارد.	ضعف در یکپارچگی تاثیری جدی روی سازمان، دارد.	ضعف در محرمانه بودن تاثیری جدی روی سازمان، دارد.	متوسط
ضعف در در دسترس بودن تاثیری شدید روی سازمان، دارد.	ضعف در یکپارچگی تاثیری شدید روی سازمان، دارد.	ضعف در محرمانه بودن تاثیری شدید روی سازمان، دارد.	بالا

ارزیابی ریسک

ارزیابیِ ریسک فرایند‌ مشخص کردن احتمال عملی شدنِ تهدید مقابل آسیب‌پذیری و نتیجه‌ی حاصل از یک توافق موفق است. ماتریکس نمونه‌ی مشخص کردن ریسک به ‌شکل زیر است:

تاثیر
احتمال	—	زیاد	متوسط	کم
	زیاد	زیاد	زیاد	متوسط
	متوسط	زیاد	متوسط	کم
	کم	متوسط	کم	کم

مانیتورینگ ریسک

فرایند‌ ارزیابیِ ریسک، خروجی فرایند‌ تحلیل را به‌صورت ورودی دریافت می‌کند. این فرایند در ابتدا هر سطح ریسک را در مقابل معیار قابل‌قبول بودن ریسک (Risk Acceptance) قرار می‌دهد و سپس فهرست ریسک را با نشانه‌های رفع ریسک الویت‌بندی می‌کند.

مدیریت یا کاهش ریسک

فرایند کاهش ریسک متضمن اولویت‌بندی، ارزیابی و اجرایی کردن کنترل‌های مناسب برای رسیدگی به ریسک است که در فرایند‌ ارزیابیِ ریسک پیشنهاد شده است. از آنجایی که از بین بردن تمام ریسک‌ها در یک سازمان امری تقریبا غیر ممکن است، وظیفه‌ی مدیر ارشد و مدیران تجاری و عملیاتی این است که کم‌هزینه‌ترین روش و مناسب‌ترین کنترل‌ها را به‌کار ببرند تا ریسک را تا سطحی قابل قبول کاهش دهند.

مطابق هر چارچوب پیشرفته ای، شش مرحله در کاهش ریسک وجود دارد.

• فرض وجود ریسک: به معنای پذیرفتن ریسک و ادامه‌ی عملکرد سیستم و همزمان به‌کاربردن کنترل‌ها است که به مرحله‌ی بعدی ختم می‌شود.
• اجتناب از ریسک: یعنی از بین بردنِ مسبب یا پیامدِ ریسک برای اجتناب از آن، برای مثال Shutdown کردن سیستم درصورتِ شناسایی ریسک.
• محدود کردن ریسک: محدود کردن ریسک با به‌کار بردن کنترل‌هایی انجام می‌شود که اثرات مخرب تهدیدی را که یک آسیب‌پذیری را هدف گرفته است، به حداقل می رسانند (برای مثال: استفاده از کنترل‌های حمایت‌گر، جلوگیری کننده و شناساگر).
• برنامه‌ریزی برای ریسک: مدیریت کردن ریسک با طراحی برنامه‌ای برای کاهش ریسک که کنترل‌ها را الویت‌بندی کرده، به‌کار می‌بندد و حفظ و نگهداری می‌کند.
• جست و جو و تایید: در این مرحله آسیب‌پذیری یا نقص تایید می‌شود و برای راه حل تصحیح آسیب‌پذیری‌ها جستجو انجام می‌گردد.
• انتقال ریسک: به‌معنای منتقل کردن ریسک برای جبران خسارت می‌باشد، برای مثال خرید گارانتی‌های بیمه، نه 100% در تمام موارد اما حداقل مقداری بازیابی از ضررها انجام می‌پذیرد.

ارتباطات ریسک

هدف اصلی این مرحله ارتباط برقرار کردن است جهت ارائه‌ی توضیحی جامع از تمامی جنبه‌های ریسک به سهامداران سازمان. ایجاد درک متقابل اهمیت دارد، زیرا روی تصمیماتی که در آینده گرفته می‌شود تاثیرگذار خواهد بود.

مانیتور و بازبینی ریسک

اقدامات امنیتی مرتبا بازبینی می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که طبق برنامه کار می‌کنند و تغییرات محیط آن‌ها را بی اثر نکرده است. با وجود تغییرات عمده در محیط کار، اقدامات و تمهیدات امنیتی باید بروزرسانی بشوند. الزامات تجارتی، آسیب‌پذیری‌ها و تهدیدات می‌توانند در طول زمان تغییر کنند. باید برای Auditها به صورت منظم برنامه‌ریزی شود و باید توسط نهادی مستقل اجرا شوند.

ارزیابی و تشخیص IT

کنترل‌های امنیتی باید تایید گردند. کنترل‌های فنی سیستم‌هایی هستند که باید تست و تایید شوند. ارزیابی آسیب‌پذیری و تست نفوذ برای تایید وضعیت کنترل‌های امنیتی استفاده می‌شوند. مانیتور کردن رخدادهای سیستم طبق استراتژیِ مانیتور کردن امنیت، برنامه‌ی Incident Response و تایید امنیت و متریک‌ها، فعالیت‌های بنیادی برای اطمینان حاصل کردن از این هستند که بیشترین میزان امنیت به دست خواهد آمد. آسیب‌پذیری‌ها باید چک شوند و کنترل‌های دوره‌ای و فنی مثل بروزرسانی مرتب نرم‌افزارها باید به کار گرفته شوند.

ریسک مالی چیست و چطور آن را مدیریت کنیم؟

آشنایی و درک ریسک مالی برای همه صاحبان مشاغل ضروری است. چه شما یک سرمایه‌گذار بزرگ باشید و چه یک مغازه‌دار کوچک، به هر حال با خطر از دست دادن سرمایه و شغل خود مواجه هستید. با اینکه برخی از عوامل خارج از کنترل شما هستند، ولی با یادگیری مباحث مربوط به مدیریت ریسک می‌توانید ضررها را به حداقل برسانید.

در ادامه این مطلب همراه فانوس باشید تا ابتدا به شما بگوییم ریسک مالی چیست و سپس 6 راه برای مدیریت ریسک مالی را به شما معرفی کنیم.

ریسک مالی چیست؟

به زبان ساده، ریسک مالی را می‌توان انواع ریسک و خطراتی دانست که پول شما را تهدید می‌کنند. درواقع هدف نهایی سرمایه‌گذاری، ایجاد ثروت و رشد پول برای کمک به تحقق اهداف اولیه مالی است. وقتی نوبت به سرمایه‌گذاری می‌شود، از دست دادن پول یک ریسک مالی واقعی به حساب می‌آید. در حالی که گاهی از دست دادن سرمایه آسان است، ولی شما می‌توانید برای محافظت از خود در برابر آن‌ها روش‌هایی را اتخاذ کنید.

انواع ریسک مالی

ریسک مالی در تجارت را می‌توان دو نوع در نظر گرفت: ریسک داخلی و ریسک خارجی. ریسک داخلی ناشی از مدیریت ضعیف است که منجر به نقص مدیریت ریسک چیست؟ فرآیندهای عملیاتی و عدم توانایی رشد می‌شود. ریسک خارجی ناشی از رقابت، بازار و تغییر نیازهای مشتری است. انواع ریسک عبارتند از:

ریسک عملیاتی

این ریسک یکی از انواع ریسک‌های داخلی است که از نقص عملیاتی مانند سو مدیریت یا نقص فنی ناشی می‌شود. در اینجا شرکت‌ها با عدم کنترل داخلی روبه‌رو هستند و همچنین گاهی به این دلیل اتفاق می‌افتد که افراد نتوانستند استراتژی مورد نظر را به خوبی اجرا کنند.

ریسک اعتباری

این نوع خطر زمانی ایجاد می‌شود که فرد نتواند به تعهدات خود در قبال طرف مقابل عمل کند. این از طرق مختلف بر صاحبان مشاغل تاثیر می‌گذارد. برخی افراد ریسک اعتباری بالایی دارند، نرخ بهره بالاتری پرداخت می‌کنند و در تامین وام مشکل بیشتری دارند. در نتیجه اگر وام‌ها پرداخت نشود، خطر اعتباری صاحب مشاغل افزایش می‌یابد.

ریسک بازار

این مورد یک ریسک مالی خارجی است که به معنای تغییر شرایط در بازار، مثل رفتار مصرف‌کننده و وجود رقبا است. صاحبان مشاغل باید از نزدیک این نوع ریسک را تحت نظر داشته باشند.

ریسک نقدینگی

ریسک نقدینگی در نظر می‌گیرد که چگونه سریع و آسان دارایی‌های یک شرکت می‌توانند به پول نقد تبدیل شوند. اگر شرکتی نتواند بدهی‌های کوتاه مدت خود را با دارایی‌های خود پرداخت کند، خطر نقدینگی بالایی دارد.

ریسک قانونی

این نوع ریسک مالی ناشی از محدودیت‌های قانونی، مانند دادخواست‌ها است. هر زمان که یک شرکت پس از طی مراحل قانونی با ضررهای مالی مواجه شود، بحث ریسک قانونی به میان می‌آید.

مدیریت ریسک مالی چیست؟

مدیریت ریسک مالی، فرآیند درک و مدیریت ریسک‌های مالی شما است که احتمالا در حال حاضر یا در آینده کسب و کار خود، با آن روبه‌رو شوید. این اصطلاح به معنی از بین بردن کامل خطرات نیست، زیرا تعداد کمی از مشاغل می‌توانند آن را کنترل کنند. پس دلیل استفاده از مدیریت ریسک این است که بفهمید چه خطراتی را می‌خواهید بپذیرید، از چه خطراتی اجتناب می‌کنید و نهایتا بر اساس مقدار ریسک‌پذیری خود، یک استراتژی تدوین کنید.

کلید هر استراتژی مدیریت ریسک مالی، بخش اقدام آن استراتژی است. این روش‌ها، رویه‌ها و سیاست‌هایی است که تجارت شما از آن‌ها استفاده خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که خطر بیشتری نسبت به آنچه برای آن آماده شده‎اید، رخ نخواهد داد. به عبارت دیگر، این طرح به کارمندان توضیح خواهد داد که چه کارهایی می‌توانند انجام دهند، و چه کاری را نمی‌توانند انجام دهند. چه تصمیماتی را باید شدیدتر اجرا کرد و چه کسی مسئولیت کلی را در قبال هر خطر، بر عهده دارد.

راه‌های مدیریت ریسک مالی

سرمایه‌گذاری‌های خود را متنوع کنید

متنوع سازی، یک استراتژی برنامه‌ریزی مالی بسیار محتاطانه و مهم است. اگرچه شاید در یک رکود شدید نتواند ضررها را کاملا از بین ببرد، اما خطر نابودی مالی را کاهش می‌دهد. حفظ یک سرمایه‌گذاری متعادل و متنوع به شما کمک می‌کند تا با گسترش سرمایه‌گذاری‌های خود در چندین سطح، خطر را به حداقل برسانید. آن را نوعی بیمه رایگان سرمایه‌گذاری بدانید که از شما در برابر ضررهای فاجعه بار محافظت می‌کند.

از حساب پس انداز استفاده کنید

مشاغل و افراد هنگام سرمایه‌گذاری باید بخشی از سرمایه خود را پس بگیرند. با استفاده از یک حساب پس‌انداز، تضمین می‌شود که در صورت لزوم وجه نقد این افراد برای اهداف اضطراری در دسترس است. اگر پول خود را در بانک قرار دهید، پس‌انداز ممکن است یک نوع سرمایه‌گذاری بسیار مطمئن باشد. مشاغل و افراد همچنین می‌توانند هنگام خرید یا فروش سرمایه، با ایجاد زمان معاملات سریع‌تر، از حساب پس‌انداز برای انتقال الکترونیکی وجوه استفاده کنند.

منبع درآمد دوم داشته باشید

خوب است بدانید که فقط تنوع در سرمایه‌گذاری مهم نیست، بلکه گاهی وقتی از سرمایه خود درآمدی حاصل می‌شود، یعنی شما نتیجه خوبی گرفته‌اید. بهترین راه برای محافظت از خود در برابر از دست دادن غیرمنتظره شغل، یافتن منبع درآمد جایگزین است. شاید بتوانید با انجام کاری که در اوقات فراغت از آن لذت می‌برید، یک کار جانبی راه‌اندازی کنید. اگر واقعا خوش‌شانس باشید، ممکن است بتوانید راهی برای کسب درآمد اضافی داشته باشید. حتی برخی از مشاغل از خانه و به صورت دور کار انجام می‌شوند و فرصت خوبی را برای درآمد دوم فراهم می‌کنند.

بدهی خود را به حداقل برسانید

داشتن بدهی‌های بیش از حد، ثروتی که می‌توانید در طول مسیر سرمایه گذاری جمع‌آوری کنید را بسیار کاهش می‌دهد. با دور ماندن از بدهی‌های زیاد، شما بر زندگی خود کنترل دارید. همچنین از زنجیر بدهی‌هایی که مانع از دستیابی به آزادی مالی می‌شوند نیز جلوگیری خواهید کرد.

درباره سرمایه‌گذاری بیاموزید

مدیریت ریسک مالی اغلب به مشاغل و افرادی نیاز دارد که زمان زیادی را برای یادگیری و درک بازار سرمایه‌گذاری صرف کنند. بخشی از این زمان نیز باید صرف یادگیری ابزارهای خاص سرمایه‌گذاری ارائه شده توسط شرکت‌ها و دولت‌ها شود. آموزش سرمایه‌گذاری ممکن است از خانه‌های کارگزاری، وب‌سایت‌های سرمایه‌گذاری، کتاب یا سایر مطالب مشابه باشد. آموزش مناسب می‌تواند به معنای تفاوت بین بازده بسیار موفق و زیان قابل توجه باشد. همچنین شما می‌توانید با دانلود اپلیکیشن فانوس، مطالب و آموزش‌های مهمی را درباره سرمایه‌گذاری و بورس یاد بگیرید.

باهوش باشید، ولی حریص نباشید

سرمایه گذاری مالی اغلب به مشاغل و افرادی نیاز دارد که زیرک باشند، ولی حریص نباشند. سرمایه گذاران باهوش اغلب می‌فهمند که چه موقع باید پول نقد بگیرند و بازده مالی فعلی را قبول کنند. سرمایه گذاران حریص به طور مداوم منتظر افزایش سرمایه گذاری و ارائه بازده مالی بهتر خواهند بود. گاهی انتظار در افزایش سرمایه، باعث می‌شود سرمایه گذاری ها شروع به کاهش کنند. کاهش چشمگیر در سرمایه گذاری می‌تواند به سرعت اتفاق بیفتد و تمام بازدهی مالی حاصل از آن را حذف کند.

چه کسی ریسک مالی را مدیریت می‌کند؟

در یک تجارت کوچک، صاحب مشاغل و مدیران ارشد مسئول مدیریت ریسک هستند. تنها در شرایطی که تجارت شما شامل چندین بخش و فعالیت است، احتمالا نیاز باشد که یک فردی را برای کنترل ریسک مالی استخدام کنید. این فرد درباره سرمایه‌گذاری و مدیریت ریسک اطلاعات زیادی دارد و هم در مرحله برنامه‌ریزی و هم در مرحله اجرا، توصیه‌های مفیدی را ارائه می‌دهد.

نتیجه‌گیری

همانطور که مطالعه کردید، برخی از خطرات مالی اجتناب ناپذیر هستند. اما هر چه اطلاعات شما بالاتر برود، کسب و کارتان از استحکام بیشتری برخوردار خواهد بود. بنابراین مشاغل مدیریت ریسک چیست؟ باید با مدیریت مناسب جریان نقدی، ریسک اعتبار و نقدینگی را برطرف کنند. وجه نقد برای هر تجارتی حیاتی است. برای مشاغل گسترده‌تر، حتما از یک مدیر مجرب استفاده کنید.

اگر هنوز اپلیکیشن خودتان را آپدیت نکرده اید از دو لینک زیر نسخه های جدید را از گوگل پلی و بازار دریافت کنید و از دو امکان جذاب و جدیدمون استفاده کنید😊

مدیریت ریسک چیست

راهنمای کامل مدیریت ریسک فارکس برای تجارت در Olymp Trade : چگونه یک معامله گر از این طریق درآمد کسب می کند

معامله گران ارشد می گویند که بدون مدیریت ریسک فرصتی برای ایجاد حرفه ای موفق وجود ندارد. مدت تجارت شما هرچه باشد ، تجارت باید با قوانین شکستنی مطابقت داشته باشد. اما ارزش واقعی مدیریت ریسک چقدر است؟ توصیه های اساسی که هر تاجر می تواند استفاده کند چیست؟ پاسخ این س andالات و س otherالات دیگر را در این مقاله خواهید یافت.

برنامه های تلفن همراه Olymp Trade را بارگیری کنید

یک زبان را انتخاب کنید

دسته محبوب

اخبار محبوب

نحوه ورود و تأیید حساب در Olymp Trade

نحوه پیوستن به برنامه وابسته و شریک شدن در Olymp Trade

نحوه تأیید حساب در Olymp Trade

آخرین خبرها

واریز پول به Olymp Trade از طریق بانک Kasikorn و کارت بانکی

نحوه واریز پول در Olymp Trade

از هند وجه خود را به Olymp Trade واریز کنید

این نشریه یک ارتباط بازاریابی است و به منزله مشاوره یا تحقیق در مورد سرمایه گذاری نیست. محتوای آن بیانگر دیدگاه های عمومی متخصصان ما است و شرایط شخصی ، تجربه سرمایه گذاری یا وضعیت مالی فعلی خوانندگان را در نظر نمی گیرد.

اعلان خطر عمومی: محصولات بازرگانی ارائه شده توسط شرکت ذکر شده در این وب سایت ریسک بالایی دارند و می توانند باعث از بین رفتن کل سرمایه شما شوند. شما باید در نظر بگیرید که آیا توانایی پرداخت خطر بالای از دست دادن پول خود را دارید یا خیر. قبل از تصمیم گیری برای تجارت ، باید اطمینان حاصل کنید که خطرات موجود را در نظر گرفته اید و اهداف سرمایه گذاری و سطح تجربه خود را در نظر گرفته اید.

مدیریت سرمایه گذاری و ریسک چیست ؟

مدیریت سرمایه به صورت مدیریت حرفه‌ای انواع دارایی‌ها به منظور تحقق اهداف سرمایه‌گذار تعریف می‌شود.

مدیریت سرمایه امری کاملا شخصی است. با توجه به شخصیت، روحیات و اهداف شما می‌تواند متفاوت باشد.

سن شما، میزان سرمایه شما، تعیین اهداف و زمان رسیدن به اهدافی که برای خود مشخص می‌کنید، همگی در تعیین استراتژی مدیریت سرمایه نقش دارد.

استراتژی مناسب برای سرمایه‌گذاریِ هر فرد با دیگری متفاوت است. عواملی مثل میزان تحصیلات و سواد مالی، سن، میزان درآمد، میزان سرمایه اولیه، ریسک‌پذیری و… باعث پیدایش استراتژی‌های متفاوت سرمایه‌گذاری می‌شود.

ریسک چیست؟

کلمه ریسک بیشتر افراد را به یاد خطر و ضرر می‌اندازد. اما ریسک موقعیتی است که از ترکیب خطر و فرصت به دست می‌آید. وقتی شما ریسک می‌کنید، خطری را به‌جان می‌خرید، به امید آن‌که فرصتی به دست بیاورید. شما با توجه به میزان توانایی‌های فردی خود در کنار شناخت کامل از تهدیدهای احتمالی، می‌توانید از این فرصت‌ها استفاده کنید تا به اهداف خود برسید.

بیشتر روش‌های سرمایه‌گذاری با درصدی از ریسک همراه هستند. تنها سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی چون سپرده‌گذاری در بانک یا مواردی چون سرمایه‌گذاری در اوراق خزانه است که ریسک بسیار پایینی دارند.

این موارد (که می‌توان آن‌ها را سرمایه‌گذاری بدون ریسک نیز نامید) یک بازدهی مشخص، قطعی ولی محدود دارند.

فرآیند مدیریت سبد سهام

یکی از راه‌های کم کردن ریسک یک پرتفوی تنوع‌بخشی به آن است. تنوع‌بخشی با هدف کاهش ریسک پرتفوی تا حداقل مقدارِ ریسک و افزایش بازده پرتفوی تا بالاترین اندازه ممکن انجام می‌شود.

با تقسیم کردن مبلغ سرمایه‌گذاری در سهم‌های متنوع، می‌توان بخشی مدیریت ریسک چیست؟ از ریسک پرتفوی را حذف کرد. برای انجام این کار بهتر است که سهم‌ها، از صنایع و گروه‌های متفاوت از هم انتخاب شوند تا اگر یک صنعتی دچار مشکل شد تنها بخش کوچکی از سبد سرمایه‌گذاری شما به‌خطر بیفتد.

نقل قولی معروف در رابطه با تنوع‌بخشی وجود دارد که بیان می‌کند: تمامی تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد قرار ندهید، تا در صورت افتادن سبد همه تخم مرغ‌هایتان از بین نروند.

نکته‌ی قابل توجه این است که شما با تنوع‌بخشی نمی‌توانید کل ریسک سبد خود را از بین ببرید، اما می‌توانید آن را کم کنید.

ریسک کل

ریسک کل از دو بخش ریسک سیستماتیک و ریسک غیرسیستماتیک تشکیل شده است.

ریسک غیرسیستماتیک منحصر به یک دارایی نظیر سهم یک شرکت است، که این ریسک با تنوع‌بخشی قابل کاهش است.

اما بخش دیگری از ریسک کل، ریسک سیستماتیک یا ریسک بازار است، که به آن ریسک حذف‌نشدنی هم می‌گویند. این ریسک از طریق تنوع‌بخشی کاهش پیدا نمی‌کند.

انواع سرمایه گذاران بر مبنای میزان تحمل ریسک

سرمایه گذاران به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1. سرمایه‌گذاران ریسک خنثی افرادی هستند که به میزان ریسک سرمایه‌گذاری توجهی نمی‌کنند و تنها به دنبال حداکثر کردن بازدهی خود هستند و میزان مطلوبیت آن‌ها توسط بازدهی سرمایه‌گذاری تعیین می‌شود.

2. تعدادی از سرمایه‌گذاران نسبت به سایرین ریسک‌پذیر‌تر هستند؛ در نتیجه می‌توانند نسبت به دیگران بهتر با این نوسانات کنار بیایند و آن را تحمل کنند.

3. سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز هستند. این افراد بیشتر به سرمایه‌گذاری در مواردی که بازدهی مطمئن داشته‌ باشند علاقه‌مند هستند و از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پرریسک دوری می‌کنند. بیشتر این افراد به سپرده‌گذاری در بانک روی می‌آورند و معتقدند که سپرده‌گذاری در بانک نوعی سرمایه‌گذاری ایمن است.

خلاصه مقاله

در نهایت به سرمایه‌گذاران پیشنهاد می‌شود که ابتدا با توجه به شرایط خود، میزان ریسک‌پذیری، سواد مالی، سرمایه اولیه و درآمد، استراتژی خود را مشخص کنند و سپس یک سبد سرمایه‌گذاری مناسب تشکیل دهند.

این سهم‌ها می‌توانند با توجه به دیدگاه سرمایه‌گذار و اهداف آن‌ها متفاوت از هم باشند.